- κείνῃς
- ἐκεῖνοςthe person therefem dat pl (epic)κεῖνοςthe person therefem dat pl (epic)
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
κείνῃς
Look at other dictionaries:
'κείνης — ἐκείνης , ἐκεῖνος the person there fem gen sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κείνης — ἐκεῖνος the person there fem gen sg (attic epic ionic) κεῖνος the person there fem gen sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
AMBARUM seu AMBAR — Graecis similiter Α῎μβαρ teste Aetiô, Gall. Ambre. Ital. Ambracane, odoramenti genus: Revulsoque sarcophagi operculo mirisice Virtutis ambare suaviter redolentis viri faciem demonstrans, in Actis S. Sebastiani Martyr. apud Carolum Macrum in… … Hofmann J. Lexicon universale
DACI — pop. erant Transrhenani, Danubio fluv. et Anartibus, silvaeque Hercyniae finitimi, quos olim Hungariae partem habitasse plerique tradunt, et post in maritima loca Norvegiae proxime cessisse. Lucan. l. 2. v. 53. Hinc Dacus, premat inde Getes. Stat … Hofmann J. Lexicon universale
INSCRIPTI — in illo poêtae Mart. l. 8. Eprgr. 75. cuius Epigraphe de Gallo lingono v. 9. Quattuor inscripti portabant vile cadaver. Servi sunt ςιγματίαι, notis s. literis inusti, quod e fuga retractis fieri solebat, more antiquissimo cuius iam Phocylides… … Hofmann J. Lexicon universale
UPIS — apud Lacedaemonios Diana dicta est. Palaephatus, c. 32. Καλοῦσι τὴν Α῎ρτεμιν Θρᾶκες Βένδειαν, Κρῆτες, δὲ Δίκτυναν, Λακεδαιμόνιοι δὲ Οὖπιν. Callimachus tamen eam sic a Cretensibus appellari tradit in his: Οὖπι ἄναςς᾿ εὐῶπι, φαεσφόρε, καὶ δέ σε… … Hofmann J. Lexicon universale
εννεσία — ἐννεσία, η (Α) επικ. τ. αντί ενεσία* προτροπή, υπόδειξη, συμβουλή, εισήγηση («κείνης ἐννεσίῃσι» με τις προτροπές εκείνης, Ομ. Ιλ.) … Dictionary of Greek
θύμα — το (ΑΜ θῡμα) [θύω] ζώο θυσιάζομενο ή πράγμα προσφερόμενο ως θυσία, σφάγιο, προσφορά νεοελλ. μσν. 1. καθένας που προσφέρει τον εαυτό του ως ολοκαύτωμα, ως θυσία για κάποιο σκοπό («θύμα τής ευσυνειδησίας και τού καθήκοντος») 2. αυτός που έχει… … Dictionary of Greek
λωβητός — λωβητός, ή, όν (Α) [λωβώμαι] 1. αυτός που κακοποιήθηκε, που ατιμάστηκε («κείνης ὁρῶν λωβητὸν εἶδος», Σοφ.) 2. υβριστικός, προσβλητικός, ονειδιστικός («αἰσχρὰ καὶ λωβήτ ἔπη», Σοφ.) … Dictionary of Greek
